Susan Sontag - Over fotografie


001.jpg
Het begon allemaal met één essay, over enige van de esthetische en morele problemen die door de alomtegenwoordigheid van fotobeelden worden gesteld.
Maar hoe meer ik nadacht over wat foto's eigenlijk zijn, des te gecompliceerder en suggestiever ze werden.
Zo kwam uit het ene het andere voort, en daaruit (tot mijn verbazing) weer wat anders: een reeks van essays, over de betekenis en de loopbaan van foto's.
Tot ik op het punt was aangeland dat het in het eerste essay geschetste betoog, gedocumenteerd en verder uitgewerkt in de daaropvolgende essays, op een theoretischer manier kon worden gerecapituleerd en uitgebreid en een einde kon nemen.
De essays werden (in een enigszins afwijkende vorm) voor het eerst gepubliceerd in The New York Review of Books, en zouden vermoedelijk nooit geschreven zijn zonder de aanmoediging die de redacteuren van dat blad, mijn vrienden Robert Silvers en Barbara Epstein, aan mijn obsessie voor fotografie gaven.
Ik ben hun, en mijn vriend Don Eric Levine, dankbaar voor hun vele geduldige raadgevingen en niet aflatende hulp.
Susan Sontag

-- De volgende tekst is een vertaling uit wikipedia. --

Inhoud


In het boek, uit Sontag haar visie op de geschiedenis en de huidige rol van de fotografie in de kapitalistische samenlevingen van de jaren zeventig. Sontag bespreekt vele voorbeelden van de moderne fotografie. Onder andere, zet ze het werk van Diane Arbus's tegenover dat van de documentaire fotografie tijdens de depressie-jaren in opdracht van de Farm Security Administration.
Zij onderzoekt ook de geschiedenis van de Amerikaanse fotografie in relatie tot de idealistische ideeën van Amerika voortgebracht door Walt Whitman en volgt deze ideeën tot en met de steeds meer cynische esthetische opvattingen van de jaren zeventig, in het bijzonder met betrekking tot Arbus en Andy Warhol.
Sontag stelt dat de snelle groei van fotografische beelden er steeds meer voor zorgt dat de mensen een "voortdurende voyeuristische relatie" met de wereld om hen heen krijgen. Eén van de gevolgen van fotografie is dat de betekenis van alle gebeurtenissen vervlakt en gelijk belangrijk wordt. Dit idee komt niet van Sontag zelf, die vaak de gedachten van Europese culturele denkers combineert met haar eigen ideeën over de Verenigde Staten.
Ze stelt dat het vastleggen van beelden een houding bevorderd van niet-ingrijpen. Sontag zegt dat de persoon die een situatie probeert vast te leggen, niet kan ingrijpen, en de persoon die wel ingrijpt de beelden niet kan vastleggen. Dit zijn twee doelstellingen die met elkaar in tegenspraak zijn. In deze context gaat ze dieper in op de relatie tussen de fotografie en de politiek.

Kritiek en lof


Over fotografie won de National Book Critics Circle Award van 1977 en werd geselecteerd in de top 20 boeken van 1977 door de redactie van de New Times Book Review.
In 1977 zei William H. Gass, dat het boek zeker aan het begin zal staan van al onze ideeën over fotografie.
In een in 1998 beoordeling van het werk, schreef Michael Starenkoin in het Afterimage tijdschrift dat "Over fotografie zo diep geworteld is in de discussies, dat Sontag's beweringen over fotografie, evenals haar wijze van argumenteren, onderdeel zijn geworden van de retorische 'tool-kit' die de fotografie theoretici en critici vastgebakken hebben zitten in hun hoofd. " Sontag's werk is meer literair en controversieel dan academisch. Het omvat geen bibliografie, en weinig notities. Er zijn weinig onderbouwde analyses van het werk van specifieke fotografen en is in geen enkel opzicht een document waar gedegen wetenschappelijk onderzoek aan ten grondslag ligt. Veel van de reviews die op het moment van publicatie van 'Over fotografie' volgden vanuit de wereld van de kunst fotografie waren sceptisch en vaak vijandig, zoals die van Colin L. Westerbeck en Michael Lesy.
In 2004, publiceerde Sontag een gedeeltelijke weerlegging van haar mening, die zij had in 'Over Fotografie', in haar essaybundel 'Regarding the Pain of Others'. Dit boek kan worden beschouwd als een aanvulling op 'Over Fotografie'.